ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

.Λιγότερο από εννέα χιλιόμετρα από το κέντρο των Σοφάδων βρίσκονται οι Μαυραχάδες. Το χωριό χτισμένο μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον ποταμό Σοφαδίτη, ακολουθεί την αρχιτεκτονική της περιοχής, χωρίς φυσικά ακρότητες αλλά και περιορισμούς. Από τα παλαιά χρόνια διατηρεί την ίδια ονομασία και σήμερα στο δημοτικό διαμέρισμα των Μαυραχάδων κατοικούν 558 άνθρωποι. Βέβαια στους εκλογικούς καταλόγους υπάρχουν και τα ονόματα 235 ακόμη ατόμων, οι οποίοι όμως ζουν σε άλλες περιοχές της χώρας. Και σ’ αυτή τη «γωνιά» του τόπου μας οι οικογένειες ασχολούνται με τη γεωργία. Στο μεγαλύτερο μέρος από τα 14.597 στρέμματα καλλιεργούνται βαμβάκι και σιτηρά.

Οι κάτοικοι των Μαυραχάδων προσπαθούν να αναβιώσουν ήθη και έθιμα και να μέσω του μορφωτικού συλλόγου να διατηρήσουν ανέπαφη την παράδοση. Θα πρέπει να επισημανθεί πως ιδιαίτερα σημαντικές επιτυχίες έχει προσφέρει στο χωριό η ομάδα ποδοσφαίρου. Παρά το γεγονός πως ο «Ερμής» προέρχεται από ένα μικρό χωριουδάκι κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τη Δ΄ Εθνική κατηγορία.

Η ονομασία του χωριού επί Τουρκοκρατίας ήταν ΚΑΡΑΓΑΤΣΙ, που στη Τουρκική γλώσσα σημαίνει μαύρο ξύλο. Το χωρίο μας πραγματικά είχε πάρα πολλούς φτελιάδες, δέντρα με έντονο μαύρο χρώμα και έτσι με την πάροδο των χρόνων μετονομάστηκε σε ΜΑΥΡΑΧΑΔΕΣ.

Η απελευθέρωση του χωριού από τους Τούρκους έγινε το 1882. Μέχρι τότε έμεναν στο χωρίο μόνο Τούρκοι και το βασικό προϊόν της περιοχής ήταν η παραγωγή καπνού.

Η αγορά των κτημάτων έγινε απ΄ τους προγόνους των σημερινών κατοίκων που προέρχονταν από τα γύρω χωρία αλλά και από χωριά άλλων νομών. Η καλλιέργεια και η απασχόληση με τον καπνό συνεχίστηκε με μεγάλη εμπορική επιτυχία μέχρι το 1940. Για αυτό και η σφραγίδα την κοινότητας είχε ως έμβλημα το φύλλο καπνού. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού και εμφυλίου πολέμου το χωριό έχασε διαλεκτούς συγχωριανούς.

Το 1954 το χωρίο είχε την ατυχία να χτυπηθεί από μεγάλη σεισμική δόνηση, έντασης 6,7 της κλίμακας Ρίχτερ. Τη μέρα εκείνη Παρασκευή 30 Απριλίου ήταν η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής και μάλιστα στις 15:00 που χτύπησε ο εγκέλαδος όλο το χωρίο ήταν μαζεμένο στην πλατεία, όπου παιζόταν από νέους του χωρίου το θεατρικό έργο «Η Γκόλφω» κι έτσι δε θρηνήσαμε θύματα. Ωστόσο στο χωρίο υπήρξαν μεγάλες υλικές ζημίες καθώς η Εκκλησία και το Σχολείου που είχαν κτιστεί το 1884 καθώς και πάρα πολλά σπίτια καταστράφηκαν. Αξίζει να σημειωθεί πως εξαιτίας της ισχύος της δόνησης σε σημείο κοντά στην πλατεία άνοιξε η γη σε βαθύ σχίσμα που έβγαζε νερό. Από το καλοκαίρι του 1954 άρχισαν να κτίζονται τα πρώτα σπίτια με οικονομική ενίσχυση του κράτους και με προδιαγραφές αντισεισμικής προστασίας υπό την επίβλεψη αξιωματικών του Μηχανικού. Μέχρι τότε οι κάτοικοι παρέμεναν σε καλύβες και σκηνές.

Από το 1958 έως το 1965 παρατηρείται μεγάλη μετανάστευση προς μεγάλα αστικά και βιομηχανικά κέντρα όπως η Αθήνα και η Ελευσίνα. Βασική αιτία της μετακίνησης ήταν η περιορισμένη παραγωγή γεωργικών προϊόντων – σιταριού – βρώμης – σουσαμιού, που δεν μπορούσε να κρατήσει τους κατοίκους στο χωρίο και ιδιαίτερα τους νέους. Ο αναδασμός της γης του 1966 σε συνδυασμό με την ύδρευση (πομόνες) συνέβαλε κατά πολύ στην απόδοση των κτημάτων και στη βελτίωση του οικονομικού και βιοτικού επιπέδου των κατοίκων του χωριού. Αγοράστηκαν αγροτικά μηχανήματα σποράς, θερισμού και πολλών άλλων αγροτικών εργασιών που βελτίωσαν τις συνθήκες εργασίας των αγροτών. Βασική παραγωγή του χωριού σήμερα είναι το βαμβάκι, τα τεύτλα, ο καπνός, το καλαμπόκι και το σιτάρι.

Μέχρι το τέλος του 1998 οι Μαυραχάδες αποτελούσαν αυτόνομη Κοινότητα. Από 01 Ιανουαρίου του 1999 με το σχέδιο Καποδίστριας ενσωματώθηκαν στο νέο Δήμο Σοφάδων ως Κοινοτικό Διαμέρισμα και αποτέλεσε ένα από τα 12 Διαμερίσματα του νέου δήμου. Στις 01 Ιανουαρίου του 2011 με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης το χωρίο Μαυραχάδες αποτελεί κομμάτι του ακόμη πιο διευρυμένου Δήμου Σοφάδων.

Πηγή:Μορφωτικός Σύλλογος Μαυραχάδων Καρδίτσας